I am sailing, I am sailing….

Titel van de blog had ook “Op een onbewoond eiland” kunnen heten, want we zijn net terug van een 6 daagse GEWELDIGE zeiltrip rondom de bounty eilanden van San Blas. Deze trip heeft ons ook naar een nieuw land bracht – Panama. Maar later meer over de Cartagena (Colombia) – San Blas – Panama trip, eerst Colombia. Wat hebben we een geweldige tijd gehad! Mensen die denken dat Colombia onveilig is of zich afvragen waarom ze naar Colombia moeten gaan … een erg afwisselende reisbestemming.

Vanuit Medellín bezochten we nog het kleurrijke dorpje Guatape en de bijgelegen rots, een klim tussen de rotsspleet (750 treden) bracht ons naar een supermooi uitzicht over een waterrijk gebied. Leuk, maar hadden we zeker zelf moeten doen want de tour was nou niet echt geweldig. Vanuit Medellin zijn we na een behoorlijke busrit, niet zo zeer in afstand (<250 km) maar wel in duur (ongeveer 8 uur) kwamen we aan in Salento dat midden in de koffie regio ligt. De busrit zelf leek wel een hele lange stop-and-go penalty. Continue wegwerkzaamheden waarbij steeds maar één baan beschikbaar is en je vaak lang moet wachten. Gelukkig meer dan de moeite waard want wat was Salento mooi, een van de vele pareltjes in Colombia. We sliepen op advies van een Nederlands stel (die we in Barichara hadden leren kennen) in een Ecohotel/boerderij. Supervriendelijke mensen, ‘s avonds haalde Hectór (de eigenaar) de gitaar van zolder en gingen we samen met een Italiaans/Frans en Amerikaans stel Salsa, Franse chansons en Italiaanse smartlappen zingen onder het genot van een wijntje. Overdag de geweldige Valle de Cocora lopen met de 60 meter (!!!) hoge palmbomen, regenwoud en overvloed aan kolibries en andere tropische vogeltjes. Hectór’s vrouw nam ons de volgende dag in haar 4WD samen met het Italiaans/Franse stel mee op een privé tour, naar nog een mooier natuurgebied met wederom een overvloed aan vogels, palmbomen en cloudforest. Superleuk. Salento staat ook bekend om de koffie, dus een bezoek aan een koffiefarm kon natuurlijk niet ontbreken. Colombia heeft goede koffie en probeert zich vooral op het hogere segment te richten, veel kennis opgepikt en koffie smaakt nu toch net weer wat anders. Ergens was het wel jammer dat we Salento moesten verlaten want dat was een plek waar je nog wel wat langer dan 3 nachten zou willen verblijven. Gelukkig was de Caribische kust met Santa Marta, Minca, Tayrona en Palomino ook niet mis, deze keer wel per vliegtuig naar Santa Marta vertrokken. Voor onze Mol-loten, in dit gebied zijn de laatste afleveringen van Wie is de Mol opgenomen. Santa Marta was voor ons een goede uitval basis, ook om wat bagage achter te laten. We hadden een leuk, klein familie hotelletje gevonden met een supervriendelijke eigenaar. Vanuit daar Tayrona National Park (en de eerste apen gespot) en Palomino (mooie kust plaats met iets te veel hippies ;-) maar wel relaxed en leuk tuben) bezocht. Tuben voor degene die het niet weten is simpelweg met een autoband een rivier afvaren, op zoek naar apen (brulapen in dit geval) en toekans. Beide gezien, dus “tick in the box”. Minca bleek achteraf de favoriete plaats aan de Caribische kust, gelegen op een berg begroeid met regenwoud en uitlopen in zee met watervallen, cacao en koffie plantages, tropische omgeving met wederom veel vogelleven. Het hostel was er een in de categorie, daar wil ik wel een tijdje blijven. Volledig zelfvoorzienend en alles vegetarisch met uitzichten en een zonsondergang die onbetaalbaar zijn. Feit dat je helemaal lek gestoken wordt door sandflies nemen we dan maar voor lief.

Voordat we Colombia echt zouden gaan verlaten, met een zeilboot, was het nog tijd voor Cartagena. Volgens vele één van de mooiste, zo niet de mooiste stad van Colombia. Volgens ons… tja mooi maar in een dagje heb je het wel gezien. Als Hub’s duiken dan nog last minute wordt geannuleerd, blijkt 3 dagen Cartagena toch wel net iets te lang. Maar ja, you win some, you lose some. En echt heel vervelend was Cartagena ook weer niet, in ieder geval lekker gegeten in één van de vele restaurantjes. Wel jammer genoeg iets te veel Amerikaanse toeristen die er voor een lang weekendje heen vliegen en dat drijft de prijzen enorm op. Waarom 8000 COP (ongeveer $2,50) betalen als je ook $20 kunt betalen voor de taxi :-(

En toen was het tijd voor de 6 daagse zeiltrip naar Panama via de bounty eilanden van San Blas. Christel maakte zich al dagen druk over het feit dat we ruim 30 uur op volle zee moesten varen voor we San Blas zouden bereiken. Als ze maar niet zeeziek zou worden, pilletjes kopen, liefs al dagen van te voren gaan slikken ;-) Overdreven? Nou laten we zo zeggen 1.5 meter hoge golven betekend hier een rustige zee, want  6 meter kan ook. Wij hadden een rustige zee, maar betekend nog steeds dat niemand zich – de eerste 30 uur helemaal lekker voelde. Onze catamaran vertrok om 22:00 ’s avonds uit de haven dus de eerste twee nachten waren erg onrustig, maar toen we eenmaal aankwamen op de San Blas. WOW, WOW, WOW. Wij hebben veel gereisd en er zijn maar weinig plaatsen die kunnen tippen aan San Blas. Snorkelen tussen de roggen (manta-, sting rays), morenen, tropische vissen, koraal en zelfs haaien. Hagelwitte stranden met palmbomen. Salsa muziek op aan boord en super verse vis kopen van lokale vissers. Life couldn’t be better. San Blas bestaat uit ongeveer 360 eilandjes (elke dag van het jaar één ;-) en op de meeste leeft niemand. Op degene die wel bewoond zijn, zijn dat meestal maar één of twee families. Allemaal nog stammen, want de regio is volledig autonoom. Bron van inkomsten, geloof het of niet, kokosnoten (en visvangst). Tot een aantal jaren geleden was de kokosnoot de officiële muntsoort van de San Blas. Wij waren in totaal met 14 toeristen en 3 crew aan boord. 6 van de 14 waren Nederlanders, want het stikt hier in Colombia van de Nederlanders. Echt een hele leuke internationale groep en supercrew. Lekker eten, ’s avonds (of iets eerder op de dag) een wijntje of biertje. Had ik al gezegd Life couldn’t be better?

Vandaag dus aangekomen in Panama stad, weer heel wat anders. De komende drie weken verblijven we in Panama. Weer tijd voor nieuwe avonturen. Later.