Dust in the Wind

Eigenlijk had deze blog beter “from the dust to the wind” kunnen heten want dat was het – van de zandbak (en hitte) in Qatar, naar de tyfoon in Japan. Het waren weer schitterende weken, waar we voor een groot gedeelte gezelschap kregen van Jan & Gert (Christel’s ouders).

Na Georgië, wat alweer eeuwen geleden lijkt, vlogen we naar Qatar. Een verplichte tussenstop op weg naar Japan; besloten dus we een paar daagjes in het land van het WK voetbal 2022 te vertoeven. Lekker relaxen in een hotel met zwembad, laatste was echt nodig want wat was het warm! Zal ons benieuwen hoe dat met het WK voetbal gaat. Doha is momenteel een enorme bouwput; er worden zo’n 400 hotels gebouwd voor het WK voetbal. Tja als je geld genoeg hebt, koop je gewoon een WK of 2 want tijdens ons bezoek was toevallig het WK atletiek. In Qatar is eigenlijk vrij weinig te beleven, zeker in vergelijking met Dubai or Abu Dhabi. Enige echte highlights waren de valkenbazaar (waar Arabieren deze roofvogels keuren en kopen) en een groot winkelcentrum in de stijl van Venetië. Wel zijn ze druk aan de weg aan het timmeren, dus verwacht dat het over een paar jaar er heel anders uitziet.

Lang leven het WK atletiek dus. In ons hotel zaten een aantal Nederlanders; we kwamen er snel achter dat dit vrienden en familie van Nederlandse atleten waren. Zo kregen we ook h.e.e.a. mee van het WK, vooral de spanning bij de ouders. Zelf hadden we kaartjes gekocht voor één dag, wilde zo’n evenement wel eens mee maken. Wat een belevenis in een volledig ge-aircode stadion (ook nog eens openlucht, in Qatar nemen ze het niet zo nauw met het milieu). Tussen de vele Kenianen, die zeker niet op de hand waren van Sifan Hassan, zagen we Sifan wel mooi wereldkampioen worden. Ook o.a. de mannensprint (met Churandy – ik ben zo blij jonge), hordeloopster Nadine Visser (wiens ouders in ons hotel zaten) en de 4x400m vrouwen gezien. De medaille ceremonie met het Nederlands volkslied was geweldig, veel mensen waren al naar huis dus stonden we mooi vooraan en konden we hard juichen voor Sifan die met een grote smile naar ons terug zwaaide.

Vanuit Doha vlogen we met, voor ons, lange vlucht door naar Tokyo. Startpunt van onze reis door Japan. Tijdens onze wereldreis 10 jaar geleden deden we Japan al een aan en vonden het toen een heel fascinerend land. Interessant genoeg om weer te bezoeken samen met onze (schoon)ouders. Wij kwamen anderhalve dag eerder aan in Tokyo dan Jan & Gert en deden het rustig aan. Akihabara bezocht met cosplay, manga, maiden-, cat, owl en rabbit cafés… klinkt dit als chinees. Klopt, al heet snel duidelijk dat Japan zo anders is dan de rest van de wereld. Later meer over “vreemde” gewoontes. Na aankomst van Jan & Gert, iets later dan gepland omdat het openbaar vervoer / metro stelsel een behoorlijke puzzel is, nog even de Sensõ-ji tempel bezocht die bij ons om de hoek lag. Wij sliepen in de levendige / toeristische wijk Asakusa in een mooi onsen (heet waterbronnen) hotel, een goede keuze. De eerste dagen “rustig” aan gedaan. In Tokyo een aantal attracties bezocht zoals Ginza, Tokyo Bay, Tsukiji market en het geweldige museum TeamLab Borderless. Wat een gaaf interactief museum! Verder de eerste van een aantal Free Walking Tours gedaan, ook een tour gemist (tja het metrostelsel is een puzzel, zelfs voor mij).

Al sinds wij aankwamen was er sprake van een super tyfoon, een van de grootste in de afgelopen decennia. Op vrijdag bleek dit werkelijkheid te worden en wij zouden er niet aan ontkomen. Zaterdag ging Tokyo (en grote delen van Japan) hermetisch op slot. Alles dicht, geen openbaar vervoer en zandzakken voor de deur. Tokyo leek wel een spookstad want ondanks de aanbevelingen ging ik toch een rondje wandelen. Enerzijds om het weer te checken (leek namelijk wel mee te vallen), maar belangrijker nog er moest toch wat te eten komen. Gelukkig scoorde we nog een flesje wijn en wat sandwiches bij de 7/11 die open was. De dag zijn we doorgekomen door wat te kaarten, filmpje te kijken en te “onsen”. Uiteindelijk viel het in Tokyo wel meer, zware westerstorm zouden wij zeggen. Maar Japan is behoorlijk geraakt, aardverschuivingen en zelfs 75 doden. Impact voor ons was dat we de volgende dag niet weg konden, trein naar Nikko (volgende bestemming) lag eruit. Dus nog een dagje langer in Tokyo (was niet erg) volgende dag dan maar vertrekken naar Kanazawa. Ook dit ging niet zonder slag of stoot, de Shinkansen (hogesnelheidstrein) stond onder water! Dus omrijden via Osaka zodat we wat later aankwamen in de stad bekend van haar mooie Japanse tuinen.

Het was gelukkig weer mooi weer in Kanazawa en naast de kasteeltuinen ook nog een vismarkt bezocht. In de kasteeltuinen kregen we een leuke (gratis) rondleiding in het Engels, nou ja Engels 😉 Niet alle Japanners spreken evengoed Engels. Na Kanazawa was het op naar Kyoto, een stad die heel veel te bieden heeft. Bleven dus ook wat langer in de voormalige- en nog steeds de culture hoofdstad van Japan. Je struikelt er letterlijk over de tempels, pagodes en shrines (zoveel van het shinto als boeddhistisch geloof, dat de Japanners beiden aanbidden). In Kyoto sliepen we als Japanners, in een klein (40-45 m2) appartementje 😉 Slapen deden wij in de woonkamer aangezien we maar één slaapkamer hadden. Effe wennen, maar elk nadeel heeft zijn voordeel want we konden wel gezellig kaarten en een biertje drinken. In Kyoto ook weer een free walking tour gemaakt (echt de moeite waard omdat je zo veel over de lokale gewoontes en geschiedenis leert), maar ook gefietst. Op zo’n lekker laag Japans fietsje, wel echt leuk van tempel naar tempel fietsen. Ook een middagje en avondje opgetrokken met Ralph & Patricia (vrienden uit Maastricht) die toevallig net een cruise maakte rondom Japan. Gezellig piepklein kroegje gevonden (10 stoelen aan een barretje) waar een Japans omaatje ons bier tapte.  Op de laatste dag in Kyoto sloeg het weer om (regen) en moesten we dus een binnen-activiteit zoeken, gelukkig hadden we al eerder een kookcursus gezien. Dus gingen we ramen maken (Japanse noodles).  Op een nog al kinderachtige manier werd ons de kunst van ramen maken uitgelegd, we hebben dubbel gelegen van het lachen. Maar achteraf smaakte ze prima. Ook nog maar effe een karaoke studio binnen gelopen, want het regende nog steeds. Uurtje een kamertje gehoord om ordinair mee te blèren met ABBA, Beatles en Rolling Stones. Zingen kon je dit echt niet noemen 😉 Heel populair bij de Japanners, je valt over de karaoke studio’s waar ze de hele dag “zingen”. Vreemde jongens.

Na Kyoto door naar Hiroshima en Nagasaki – de twee steden waar in de WWII atoombommen op gedropt zijn. De (gelukkige) aandacht die dit gebeuren nog heeft zagen we in beide plaatsen. Vredesparken, musea en vele scholen die bloemen en origami vogels (teken van vrede) kwamen leggen bij de monumenten. Verder zijn beide steden behoorlijk verschillend - Hiroshimi is een grote levendige stad waar we vooral lekker hebben gegeten (okonomiyaki - soort hartige pannenkoek). Ook bezochte we een prachtig eiland voor de kust – Miyajima. Veel natuur, een mooie wandeling naar de top van het eiland op ruim 500 meter en overal hertjes.

Nagasaki is een eeuwen oude havenstad met sterke banden met Nederland. Van omstreeks 1650 tot in de 19e eeuwen waren wij de enige die handel dreven met de Japanners. Het (toenmalige) eilandje Dejima werd aangedaan door de VOC en is nu een mooi museum. Gelukkig was het weer nog net goed genoeg om een mooie zonsondergang op een terrasje aan het water (jaja echt waar) mee te pikken. Het weer sloeg weer eens om op weg naar Osaka – de “food capital” van Japan. Heel veel regen, gebieden die het eerder zwaar hadden gehad tijdens tyfoon Hagabis werden wederom geraakt. Gelukkig een goed hotel dicht bij de wijk Dotonbori – het timesquare van Japan. Wat een neon reclame en drukte! Ook de op eten gerichte free walking tour (in de regen) maakte veel goed. Onze gids was een erg grappige Japanner, ja die bestaan ook.

En hop hop daar gingen we met de Shinkansen weer verder, het werd droog en zo zagen we vanuit de trein Mt Fuiji passeren. Geweldig om de hoogste berg van Japan (3776 m) met sneeuw op de top voorbij te razen, gelukkig maakte wij nog een mooie stop in Hakone om even dichterbij de berg te komen. Door de wolken zagen we deze massale vulkaan aan het mooi meer bij zonsondergang. Kon een mooi einde zijn van de Japan reis, maar was dat nog niet. Dat werd Disney Sea en of dat nu het gedroomde einde was daar zijn we nog niet uit. Wat een drukte!! Serieus, totaal debiel. Wachttijd bij een van de attracties was op een gegeven moment 4 uur en 20 minuten!!! Wij hebben dan ook vooral mensen gekeken wat zeker leuk was. Voor de Japanners is een gezoek aan Disney wat carnaval voor ons is, de ultieme verkleedpartij. Sneeuwwitje, Ariel, Belle en het beest (zelfs de kandelaar gezien!). Kon niet gekker. Veel shows waren volledige volgeboekt, dus was uiteindelijk een beetje een teleurstelling.

Jan & Gert vertrokken de volgende dag weer naar Amsterdam, wel na een hectische metro rit. We raakten elkaar kwijt en moesten ons (door de drukte) in de metro proppen … maar uiteindelijk kwamen we allemaal op onze bestemming aan. Wij in Nagano, Jan & Gert op het vliegveld. In Nagano bezochten wij M-wave - de olympische ijsschaatshal (1998) waar Ids Postma, Gianni Romme en Marianne Timmer furore maakte. Na Nagano nog drie geweldige dagen gehad in Takayama, veel gewandeld door de mooie natuur met de prachtige herfst kleuren. Vooral Kamikochi national park was geweldig! Ook een tweetal Onsens bezocht. Een waardige afsluiter voor onze Japan reis.  

Nu op naar Zuid Oost Azië waar we nog Thailand, Laos en Myanmar gaan bezoeken gedurende de laatste 6.5 week. Heel veel zin in. Later……

Voor de liefhebbers hieronder nog een aantal zaken die wij vreemd vonden aan Japan 😉

Slapen

Lijkt wel of er een chronisch slaapgebrek heerst in Japan, overal liggen (of staan) ze te slapen. Tussen de middag in een koffietentje, ’s avonds tijdens het eten… ja zelfs ’s ochtends in een overvolle metro.

Eten

Eten is vooral functioneel. Snel eten en niet gezellig. Zo dachten wij in Osaka gezellig noodles te gaan eten, niet wetende dat we allemaal een plekje aan de bar kregen met een tussenschot. De bestelling ging als bij de chinees, rolluikje open, bestelling door geven (zonder interactie met de bediening). Meestal wel lekker eten, maar soms een beetje vreemd. Takoyaki (olliebollen met stukje inktvis), Fugu (shushi van kogelvis, als je deze niet goed snijd neem je gif mee en sterf je binnen 5 minuten – je moet maar durven) of de vele zoete gebakjes (veelal met matcha – groene thee, zoete aardappel of gezoete rode bonen.

WC

Tja de Japanse WC, als je eenmaal erop gezeten hebt wil je niet anders 😉. Ingebouwde bidet waarbij de straal voor de mannen anders is dan de vrouwen. Een geluidje om de grote boodschap te verhullen en zelfs brilverwarming. Zoals een van onze gidsen zei: “the season of the hot seat” is weer aangebroken -> winter. Overigens wel de juiste knop vinden … wat geen probleem is want in een van de hotels kregen we zelfs een ipad met digitale instructies 😉

Regeltjes, regeltjes

Regeltjes voor alles, instappen voor de metro en trein. Hoe je moet oversteken, dat je in de bus geen telefoon aan mag zetten, geen foto’s mag maken, niet mag lopen als de bus rijdt, de chauffeur niet mag storen. Soms gaat het wel heel erg ver - zo lazen we in de trein dat je niet te veel lawaai moest maken om andere reizigers niet te storen. Hierbij moest je bijvoorbeeld denken aan geluid van toetsenbord van de laptop !!! Serieus…

Huisdieren

Katten-, uilen of knaagdieren café, vooral in de steden zie je verschillende van dit soort horeca gelegenheden. Als je denkt dat je hier een lekker bordje kat krijgt voorgeschoteld heb je het mis. Hier kun je tegen betaling een uurtje “knuffelen” met een kat, kijken naar een uil. Soooooo cute (of te wel schattig). Reden – de Japanner kan het niet verloven een huisdier te nemen in hun veelal kleine huisje. Dus moet het dan maar zo.