Busje komt zo ....

Het lijkt al weer eeuwen geleden sinds de laatste blog en de Camino; nog maar te zwijgen over (Zuid en midden) Amerika. Regelmatig hebben wij het over wat we tot nu toe al allemaal hebben meegemaakt. Risico is wel dat je op een gegeven moment wel moe wordt van al dat geboek, geregel en gereis. Tijdens onze vorige wereldreis hebben wij dat eens “tempelmoeheid” genoemd .... al weer een oude kerk, al weer een (leuk) stadje. Alles begint een beetje op elkaar te lijken en je waardeert het reizen een stuk minder. Ook wij hebben een "klein dipje” gehad toen we weer vertrokken uit Nederland, misschien was het het feit dat de Camino zo geweldig was, misschien de enorme zomerdrukte (geen reizigers maar toeristen) of gewoon dat we geen concreet plan hadden in de Balkan. In ieder geval waren de eerste dagen in Kroatië misschien wat minder leuk dan ze hadden moeten zijn. Not to worry, inmiddels zijn we weer lekker aan het reizen ;-) Plannen zijn wat duidelijker en we genieten weer volop.

Na terugkomst in Nederland hadden we een druk weekend. Vrijdag een feestavond van het Oud Limburgs Schuttensfeest of te wel OLS met o.a. Rowwen Heze. Zaterdag lunchen en BBQ-en met vrienden, zondag (redelijk last minute) vrijwilliger bij de OLS optocht. Super om vrienden en familie weer te zien, maar ook het helpen bij de OLS was een leuke afwisseling. De optocht was lang (150 schutterijen) en na 10 schutterijen hadden wij het wel gezien… gelukkig had de VIP tribune wel aandacht voor de optocht. Maandag nog wat laatste voorbereidingen getroffen en dinsdag dus weer “on the road”. Opnieuw  afscheid genomen en op weg naar de Balkan, dat stond in ieder geval vast. Samen met Japan want daar komen Christel’s ouders naar toe om met ons te gaan reizen. Rest … tja dat valt nog te bezien.

Aankomst in Zadar waar we heenvlogen was vooral nat, dat was dus niet de afspraak regen! Maakt een stad een stuk minder aantrekkelijk zeker met de vele vele toeristen. Zatte Engelsen, families met kinderen. Jezus, waar waren we nu beland. Hadden ons wel ingesteld op drukte, maar dit.. was dit wat we wilde? De stad zelf was wel aardig - lekker koffie drinken, beetje zwemmen vanaf de stadswal (toen het opgedroogd was) en lekker eten. De Kroatische keuken stelt zeker niet teleur en is meer dan veul vlees! Nog een walking-tour gemaakt met de focus op oudheid (Romeinse tijd, belegering door Venetië), normaal niet iets wat echt onze interesse heeft maar nu wel een mooie intro voor de historie van o.a. Kroatië.

Eén van de highlights van Kroatië stond vervolgens op het programma – de Plitvice meren. Aangezien het (blijkbaar) moeilijk was een auto te huren en deze door heel de Balkan mee te nemen, reisden we maar per bus. Heel eenvoudig allemaal, tickets online te boeken en in het begin mooi op tijd. Wel langzamer dan eigen vervoer maar toch, de reis vanuit Zadar naar Plitvice was mooi. Het national park was nog veel mooier, geen wonder dat dit één van de meest bezochte plekken is van Kroatië. Wij hadden ons al ingesteld op enorme drukte, maar dit viel eigenlijk nog best mee. Eerste week van de schoolvakanties (zuiden), dus ja het was druk maar niet vervelend. Prachtige gelopen langs watervallen, azuurblauwe / smaragdgroene meertjes en mooie uitkijkpunten. Bosnic, de enorm vriendelijke eigenaar van ons guesthouse bracht ons ’s ochtends naar het park. We sliepen namelijk iets te ver weg om te lopen. Wat ons wel op viel is dat er weinig te beleven viel rondom de parken m.a.w. totaal geen faciliteiten om te eten, drinken e.d. Plitvice wordt overigens al heel vele jaren bezocht, Christel’s ouders zijn hier 45 (!!!) jaar geleden ook geweest. Hebben nog foto’s uitgewisseld en ja, ziet er nog steeds hetzelfde uit ;-)

Vanuit Plitvice door naar Split en eiland Brac. Wat wij niet wisten (maar snel achter kwamen) was dat er in Split net het Ultra Europa festival gaande was. Wat een drukte, tienduizenden extra bezoekers aan een toch al drukke stad. Allemaal met een doel, feesten op het grootste dance festival van Europa (wel een goede line-up overigens met Afrojack, Swedish house mafia en Armin van Buuren). Tja of we hier naar opzoek waren ;-) Gelukkig toch niet al te veel last van gehad, vonden een goede en best luxe slaapplek in een 4* hotel (raar maar waar) en het strand van Split was best relaxed. De oude stad van Split was vooral ’s avonds mooi, na het vertrek van de dagjes mensen en festival bezoekers. Na twee nachtjes Split vertrokken we met de ferry naar Bol op het eiland Brac; dit om zoals wij het zelf noemde “vakantie te gaan vieren”! Beetje relaxen op het strand, lekker eten en een wijntje drinken… precies ons ding. Goed gelukt, maar ook Bol was erg druk. En rara, was er net op Bol de afterparty van het Ultra Europe festival – geweldig wat een timing.

Next? Bosnië-Hercegovina, de mooie maar door oorlog geteisterde stad Mostar wel te verstaan. Lange busreis en voor het eerst was het “busje komt zo”. Vertraging, lange stop bij de grensovergang (met z’n allen de bus uit, douane en bus weer in). Niet heel relaxt. Maar Mostar was dat wel, ondanks dat het ook hier wat drukker was, waren het vooral dagjesmensen. Wij hebben enorm genoten van Mostar, de mooie hartelijke mensen van het hostel en geweldige tours. Eerste dag een walkingtour waar al veel verteld werd over het verwoestende effect van de burgeroorlog in de jaren 90. Nog allemaal heel vers en dat is heel goed te merken in Bosnië-Hercegovina. Drie verschillende bevolkingsgroepen met allemaal een eigen president die om de 8 maanden wisselen (aansturen van het land). Veel corrupties en wantrouwen op en neer. In Mostar is het misschien wel het meest duidelijk, twee NUTS bedrijven, ziekenhuizen, postbedrijven. Afhankelijk of je Kroaat of Bosniac bent kom je terecht bij een van de twee. Scheidingslijn dwars door de stad. Heel vreemd omdat de oorlog al bijna 25 jaar geleden eindigde. ’s Middags een specifieke tour gemaakt (privé gids met auto) die focuste op de opkomst en neergang van voormalig Joegoslavië en ons veel achtergrondinformatie gaf over het tijdperk van president Tito (2e wereldoorlog – 1980). Ook hier deelde de gids weer veel persoonlijke ervaringen. Wel duidelijk dat iedereen een eigen view heeft op de gebeurtenissen, maar meeste wel verandering willen. Laatste dag in Mostar een wat lichter uitstapje met het hostel door de enorm mooie omgeving rondom Mostar. Watervallen, mooie kloostergrot (Blacaj) e.d. maar ook hier kwam de oorlog en huidige problemen regelmatig ter sprake. Ook nog even een “bridge jump” meegepakt in de oude stad van Mostar, 22 meter duiken vanaf de geweldige mooi geressorteerde 15-eeuwse brug (die in de oorlog dus is verwoest). Niet voor de ongeoefende, Red Bull houdt hier elk jaar een wedstrijd. Dus Hub besloot toch maar niet te springen.

Laatste (voorlopige) halte – Dubrovnik. Volgens vele de parel van Kroatië. Kunnen wij ons wel in vinden, een heel mooie maar wel enorm drukke en hete stad. Vele cruise schepen doen Dubrovnik aan en blijkbaar hebben de opnames van de Games of Thrones ook nog geleid tot additionele interesse. Mooie gebouwen in de oude stad die omringd is door een stadsmuur. Gelukkig buiten de stadsmuur wat rotsstranden, fijn voor de nodige afkoeling.

En nu, zo dadelijk vertrekken we naar Montenegro. Ja met de bus, dus … hopelijk komt hij zo. In Montenegro huren we weer eens een auto. Zin om zelf rond te gaan rijden. Begin augustus vliegen we naar Oostenrijk, was inderdaad niet de planning. Maar ook wel weer leuk, hadden het hier al voor de wereldreis over gehad. Lekker wandelen door de Alpen misschien iets minder druk en nu Jack & Hermien ook een weekje langskomen helemaal gezellig.

Tot later.