Walk this way

“Buen Camino”, “Ola”, “Buen Dia”, “Bom Dia”… woorden die we afgelopen weken gebruikt hebben onze medewandelaars te begroeten. Want wandelen dat hebben we de afgelopen weken gedaan. Niet dat het echt afzien was, maar toch 18 dagen achter elkaar wandelen met bagage was voor ons ook nieuw. Het was in ieder geval GEWELDIG, niet verwacht dat de pelgrimstocht die beter bekend staat als de “Camino de Santiago” zo bijzonder en verslavend zou zijn. We hebben het er al over gehad om binnen niet al te lange tijd ook de Camino Frances te gaan lopen - de langere (kleine 800 km) en meest belopen route. Ja, geloof het op niet - er is een hele wereld rondom de Camino met verschillende routes, gewoontes e.d.

Goed, wij kozen dus voor de Portugese route startende in Porto. We hadden ook in Lissabon kunnen beginnen, maar vonden het slimmer om eerst eens 270 km van Porto naar Santiago de Compostella te lopen. Natuurlijk was er de afgelopen maanden veel “geoefend” in de National Parks van Zuid- en Noord America, zoveel dat Hub zelfs een achillespeesblessure opliep. We begonnen dus redelijk voorbereid, maar de eerste dagen was het best wennen met die bagage. Zoals zo veel beginners natuurlijk te veel bagage bij 😉 en met 7-10 kg lopen is echt anders.

Vanuit Porto vertrokken wij richting de kathedraal van Sé om onze “credential” op te halen. In termen van de Elfstedentocht zeg maar een stempelkaart; deze heb je nodig om onderweg te mogen verblijven in de publieke albergues (herbergen) en op het einde een mooi certificaat te ontvangen. Wel effe dagelijks twee stempels halen, liefst in de kerk maar mag ook in kroegjes of restaurantjes (rara waar wij de meeste stempels van hebben). De eerste dagen mooi gewandeld langs de Douro rivier en kust om uit te komen in het plaatsje Vila de Conde. Wij dachten direct maar eens een publieke albergue uit te gaan proberen. Betekend met x man (4 tot 40!) op een slaapzaal en in een stapelbed. Was dus voor ons eenmalig mede omdat de albergue uitpuilde (pelgrims gingen zelfs op de grond slapen in publieke ruimtes) en we natuurlijk een snurker op de kamer hadden ☹ (was te verwachten met tien mensen op een kamer). Bijzonder was al wel direct het contact met medepelgrims - samen lopen, gezellig een koffie doen onderweg of onder het mom “No Vino, no Camino” ’s avonds eten en een wijntje (of twee, drie ..). Waren Porto nog niet uit of we liepen al samen met Amerikanen die net de Camino Norte hadden gelopen, zij vonden het gewoon leuk om een stuk mee te lopen door Porto.

Na Vila de Conde verlieten wij de kust (route) om ons bij de centrale route te voegen. Dit betekende zelf h.e.e.a. uitdokteren maar dat ging wonderbaarlijk goed met Google Maps. Onderweg kwamen wij voor de eerste keer Marianne, Abel en Aneta tegen waar we nog vele leuke uurtjes mee zouden doorbrengen. Jammer genoeg liep Christel ook een blessure op die dag en waren we dus beide kneusjes… maar dat weerhield ons er niet van gewoon door te lopen. Gewoon wat meer stretchen, koelen met ijs etc.

We kregen, na een paar dagen wandelen, zelfs een eigen ritme: opstaan, ontbijten en niet al te vroeg aanlopen. Door de relatief korte wandeldagen kwamen we vaak na lunch aan en was het omkleden, kleren wassen en drankje doen op het terras. Omdat je weinig kleren bij hebt is het niet moeilijk om te bepalen wat je aan gaat doen ’s avonds (en overdag). Eigenlijk wel heel relaxed 2 ½ setje kleren, een zorg minder 😉 Inmiddels hadden we ook een leuke Amerikaans / Ierse docent (Tara) leren kennen, een Duits stel die hun 10 maanden jonge zoon in een buggy de Camino “oversleepte” en Jutta & Andreas (een Duits stel). Hadden zo elke dag een feest van herkenning en waren de avonden vaak gezellig. Hoogtepunt was het verblijf bij een wel héél bijzondere albergue – Casa Fernanda. Zij en haar man stelde elke dag haar huis open voor 10-12 pelgrims. We sliepen met zijn alle in hun tuinhuisje (geluk dat wij een privékamer kregen, de volgende ochtend hoorde we nl. dat er weer een snurker bij was). Hapjes & wijn werd verzorgd gedurende de dag en ’s avonds aan een lange tafel eten. Natuurlijk gezellig kletsen met Jutta, Andreas, Aneta, Abel, Marianne, Thomas en twee Italianen. Het ware Camino gevoel voor ons! En betalen? Donativo of te wel wat je het waard vindt. Hoe vaak zie je dat nog?

Langzaamaan gingen we ook richting Spanje waar Geert (Hub’s vader) zou aansluiten voor de laatste 6 dagen. Na een moeilijke start van de dag - Geert was ons tegemoet gelopen, wat dus fout ging – haakte hij in Valenca aan. De route bleef mooi en het verschil tussen Spanje en Portugal was beperkt. Ritme bleef hetzelfde - nog vaak het dagelijks Pelgrim’s menu – soep, vlees/vis met friet en salade en flesje wijn / water (soms een toetje) voor 6-10 EUR. 

En toen was het de dag van de aankomst, vroeg vertrekken (voor ons doen) om nog voor de pelgrimsmis (12 uur) in Santiago de Compostella te zijn. Natuurlijk geen probleem met Geert als aanjager 😉. De mis was mooi en de aankomst ook. Een ultiem WOW gevoel hadden we echter niet, misschien toch nog het gevoel dat we niet klaar waren. Dus … liepen we maar door. De verlenging naar Finisterre – in het Latijns het einde van de wereld. Another 90 kilometers to go! Dit stuk was qua natuur nog mooier, maar tegelijk was er nog minder te doen. Hele kleine dorpjes met 30-50 inwoners en één of twee albergues. Heel blij dat we dit stuk hebben gelopen, want uiteindelijk gaf dit een ultiem voldaan gevoel. Ook eindigen aan het einde van de wereld met een prachtige zonsondergang. Top! Oh ja, en verwelkomt worden door onze Camino vrienden Abel, Aneta en Marianne. Voor de statistieken in totaal 440 km gelopen (waarvan 370 route kilometers), dat zijn bijna 600.000 stappen!

Laatste dagen nog in Finisterre en de mooie stad Porto vertoefd. Als ware toerist zelfs een hop on, hop off bus geboekt en lekkere portjes geproefd. Alles bij elkaar was de Camino een echte ervaring die wij iedereen gunnen.

En nu? Terug in Nederland, klaarmaken voor het derde gedeelte van deze reis. Balkan, Griekenland, Georgië, Japan, Nepal.. plannen liggen er maar genoeg flexibiliteit. Dat is het mooie van reizen!