Dust in the wind

Voor we duiken in de schoonheid van Patagonië, toch effe wat over de condities van de weg. “Jezus wat een slechte weg” en “volgens mij is dit wel het slechtste stuk tot nu toe” zijn mijn favoriete zinnen geworden. Normaal heb ik (Hub) de neiging om te overdrijven, maar geloof me deze keer toch echt niet. Denk dat we wel ruim 1000 km over onverharde weg hebben gereden, door regenwoud, bergen, gravel en stukken waar 20-30km echt de max was (niet te verwarren met Max Verstappen). Wel ontiegelijke mooie stukken, soms kwamen we uren werkelijk niemand tegen. Zo herinneren we één van de grensovergangen tussen Argentinië en Chili waarbij de grensbewaking bestond uit één persoon, een hond en wat kippen … en dat na uren tuffen over een hotse-knotse-begonia weg vergezeld door Guanaco’s (lokale Lama’s), Nandu’s (lokale Struisvogels maar net wat kleiner) en ander gespuis (o.a. vossen, condors). 

Prachtige vergezichten en dus niet vreemd dat de Carretera Austral en Route 40 “epische routes” worden genoemd. En dan denk je in een auto is dat een uitdaging (zelfs met onze Jimmy), nee hoor echte diehards gaan per fiets of per motor. Je moet het maar willen! Wij hebben een tijdje met een groep bikers gepraat die onderweg waren naar Alaska, ja je leest het goed - Alaska! Goed trainen want de rug heeft het zwaar te verduren was het advies, nou wij passen … en aan fietsen gaan we al helemaal niet beginnen. Chapeau! maar wij vinden dit al avontuurlijk genoeg ;-) Ons Spaans gaat er met rasse spongen op vooruit… vooral wegaanduidingen. Woord voor potholes (weet iemand de Nederlandse vertaling? waarschijnlijk bestaat dit helemaal niet) is Bachus. En dan denk je dat je alles hebt meegemaakt, kom je op het enige benzine station tussen twee “dorpjes” terecht en blijkt dat ze geen benzine meer hebben. Overnachten in het enige hotel van Bajo Caracoles dan maar, want andere opties hadden we niet. Neem van ons aan dat de plaatsnaam het hoogtepunt van dorpje was.. Ja, er is een supermarkt, benzinestation, hotel en restaurant. Maar allemaal in één gebouw. 260 km om moeten rijden om benzine te halen, gelukkig hadden we nog een 1/3 tank. Zoals we inmiddels weten, door ervaring leer je. Ook dat straten vrijwel allemaal één richting zijn en ze op zondag niet veel te doen hebben bij de politie – resultaat een boete waar we de hoogte niet van weten. Dat bepaald de rechter blijkbaar.. hoezo werkverschaffing. 

Tot nu toe ook al veel contacten gelegd in zowel Chili als Argentinië, Rik en Kevin uit “Eindhoven de gekste” die ook een jaar aan het reizen zijn. Jay die al vijf jaar aan het liften is … nu onderweg naar jawel Alaska. Mensen uit Gennip, een Poolse die per motor Zuid Amerika aan het doen is, Belgen die hier pertinent een kamper hebben en zo door Zuid Amerika reizen enz. Het type reizigers is hier beduidend anders dan in Azië, misschien ook door de kosten want goedkoop is het niet. Maar daar krijg je natuurlijk ook wel voor terug – het aantal foto’s dat wij tot nu toe gemaakt hebben geeft de schoonheid van beide landen (Argentinië en Chili) aan, soms moeilijk uit elkaar te halen behalve bij het betalen want je moeten switchen tussen de Argentijnse en Chileens Peso. In Argentinië hebben we ook wat meer bekijks met onze Jimmy met rooftop tent. Is voor veel Argentijnen een goede reden om even een praatje te komen maken, soms lukt dat maar moeilijk (met ons Spaans kunnen we het alleen maar over potholes en gevaar op de weg praten), soms wat beter. Vriendelijk zijn Argentijnen zeker, en als het mogen geloven hebben we naast de Ski-vriend van Maxima gekampeerd. 

Laatste blog schreven we vanuit Bariloche waar we drie dagen op een lokale camping aan een mooi meer hebben gestaan. Rustig aangedaan met een korte hike, wat relaxen aan het meer (want zwemmen was zelfs voor mij te koud) en een boottrip over het meer. De “kampeercultuur” is hier beduidend anders dan wij gewend zijn, rond 23 uur (als wij op de Jimmy klimmen om naar bed te gaan) gaat de BBQ aan om vervolgens rond 1 uur eens “rustig” naar bed te gaan ;-) Voor 10 uur ’s ochtends is het doodse stilte, behalve bij ons … Na Bariloche terug Chili in en geslapen in Huyuhopie (of zoiets, plaatsnamen zijn vaak moeilijk te onthouden), Rio Tranquilo (alleen de plaatsnaam is al een vermelding waard) waar we een mooie boottocht naar de Capilla de Mármol (of wel granieten grotten) hebben gemaakt. Na Tranquilo veranderde het landschap en kwam het dierleven langzaam op gang met Parque Nacional de Patagonia als uitschieter. Wel opofferingen moeten maken hiervoor want in het NP zelf was de wind zo sterk dat we om half twaalf maar besloten om de tent weer in te pakken en in de Jimmy te gaan slapen. Echt comfortabel is dat niet kan ik verzekeren. El Chaltén en El Calafate was onze introductie tot de gletsjers en hoge bergpieken, wandelschoenen aan dus. Mooi weer en wat een uitzichten, werkelijk geweldig. Geen wonder dat vele mensen hier komen wandelen. Ga er eens een punt achter zetten na wederom een mooie dag, weer terug in Chili en in Torres del Paine NP. Morgen en overmorgen wandelen en laatste daagjes voordat Jimmy en de familie Berkers gaat scheiden. We zullen hem gaan missen. Later.