Wie is de Mol?

Inmiddels al weer ruim 2 maanden onderweg (time flies when you’re having fun) en aangekomen in het land waar dit seizoen Wie is de Mol is opgenomen. Als echte fan natuurlijk leuk om een aantal plaatsen te bezoeken waar opdrachten hebben plaats gevonden, maar Colombia heeft echt nog veel meer te bieden. Maar eerst even terug naar de vorige blog, die schreef ik vanuit Uruguay waar we een kleine week zijn geweest. Reden voor het bezoek van één van de kleinste landen van Zuid-Amerika was vooral de mogelijkheid voor een goedkope vlucht naar Bogotá (in vergelijking met Buenos Aires), maar we moeten zeggen dat Uruguay zeker geen tegenvaller was. Eigenlijk best wel een relaxed land (en dat komt niet door de legalisering van cannabis als één van de eerste landen ter wereld). Wij hebben onze tijd doorgebracht in Montevideo, de hoofdstad waar 1/3 van de bevolking woont. Ochtend meestal een “free walking tour” of museum bezoeken (o.a. voetbal museum, want die Uruguyanen zijn daar helemaal verzot op) en dan ’s middags naar het stadsstrand. Lekker beetje relaxen na al dat harde werk (of te wel reizen) ’s Avonds heerlijk eten met een Koreaans- en een geweldig steak restaurant als hoogtepunten. Ook nog een avondje cultureel gedaan met een bezoek aan Teatro Solis (jonge opkomende muziekgroepen), de moeite waard. Tja, we zullen maar zeggen dat het dit theaterbezoek een belevenis is, kinderen die rondrennen, mensen die halverwege binnen komen. Iets anders dan in Nederland. Wat nog meer typisch Uruguayaans is – Mate. Een bittere thee die zowel koud als warm gedronken wordt, niet lekker (vinden wij) maar het aantal mensen dat met een thermo, typische kop en rietje rondloopt is enorm. Er zit ook nog een hele gedachte achter met delen van de mate met andere en degene die de thermo heeft, heeft de macht. Mate wordt ook gedronken in Argentinië en Chili, maar Uruguay claimed de Mate. Zoals ze ook echt trots zijn op voetbal en de Tango. 

Na een ontzettend vroege vlucht vlogen we naar een heel ander gedeelte van Zuid-Amerika, daar kwamen we al heel snel achter bij aankomst. Colombia is veel meer “latin” en minder ontwikkeld dan Chili, Argentinië en Uruguay … maar daarom zeker niet minder leuk. Eerste paar dagen in een hostel in het oude centrum van Bogotá verbleven, mooie fietstocht gemaakt door het centrum en wat wijkjes. Eigenlijk maar een heel klein gedeelte gezien want Bogotá is een miljoenen stad (>11 miljoen). Tijdens de fietstocht hebben wij oa. een leuke fruitmarkt (meer dan 10 soorten geproefd waarvan de meeste ons totaal onbekend waren – Lulu bv.) en een spelletje Tejo gespeeld. Tejo, jaja hier komt ie, herkennen jullie misschien wel van Wie is de Mol. De nationale sport hier (alhoewel) die bestaat uit het gooien van een metalen schijf naar een bak met klei. In die bak met klei zitten pakketjes met kruit, raak je zo’n pakketje dat is het knallen en heb je een punt. Het uiteindelijke doel is ons niet helemaal bekend, maar het is vooral een sociaal spelletje met VEEL BIER. Heel veel bier. Vanuit Bogotá vertrokken naar Villa de Leyva en Barichara, twee echte koloniale dorpjes met kerkjes, straatjes en pleintjes. Geweldig en zeker niet toeristisch, mooi kunnen wandelen en fietsen door deze dorpjes en ook nog een winery bezocht. Wijn en Colombia, zo kunnen we nu zeggen, is niet echt een geweldig huwelijk. In Barichara zijn verschillende opdrachten van Wie is de Mol opgenomen: tuk-tuk & foto opdracht en natuurlijk de zip-line. Dat moesten wij (of liever gezegd uiteindelijk alleen Hub) ook maar eens proberen. 300 m heen en 300 m terug over een ravijn, supergaaf! Zo gaaf dat Hub nog wel een keer wilde, maar raften stond ook nog op het programma en dat durfde Christel wel. Ook weer superleuk …

Ruim een week in deze omgeving geweest voor we doorvlogen naar Medellín, de meest geweldige stad te wereld tot ruim 10 jaar geleden. FARC, maar vooral ook Pablo Escobar hebben hier goed huisgehouden, ruim 25 moorden per dag en eigenlijk voor buitenlanders gewoon niet te bezoeken. Nu wel, Pablo is netjes naar de andere wereld geholpen (maar wordt door veel mensen hier nog als een soort god gezien…. Heel vreemd) en Medellín is echt opgeknapt. Geweldig goed(koop) openbaar vervoer met metro’s en kabelbanen over de wijken die tegen de heuvels op gebouwd zijn. Mooi om zelf te bezoeken, zoals ook Comuna 13 één van de meest geweldadige buurten jaren geleden. Nu vooral bekend om kleurrijke huizen en graffiti. Ook in Medellín hebben wij een fietstour gedaan, tja je bent Hollander of niet. Met het fietsje crossen door de verschillende wijken, stoppen bij marktjes, die lokale bevolking in actie zien en horen dat het nog steeds niet helemaal loopt zoals het moet. Veel corruptie in Colombia, wij zagen dit zelf toen onze gids/chauffeur tijdens onze rit tussen Villa en Barichara aangehouden werd door de politie, effe aftikken achter de auto voor een overtreding die hoogst discutabel was. Bankbiljet verdween natuurlijk direct in de zak van de politieagent. Absoluut hoogtepunt in Medellín (letterlijk) was het paragliding … hoog boven de stad vliegen. Iets waar Christel tegenop zag maar toch heeft gedaan. Soms moet Christel effe overtuigd worden ;-) 15 minuutjes zou het duren, maar Hub’s vlucht was 1 ½ uur (!!!) te veel gegeten, een impotente instructeur of gewoon thermiek…. Hij kreeg hem gewoon niet omhoog (die parachute) om te landen op de vertrekplaats. En zelfs ik moet bekennen dat dit toch wel een beetje teveel van het goede was, blij om weer op de grond te staan. Ervaring rijker, dat wel… 

Heilig van overtuigd dat we wel weer h.e.e.a. gemist hebben in onze blog zoals Angel’s Steps en ervaring met onze eerste AirBNB. Volgende keer dan maar weer. 

Saludos y hasta la próxima… chico Hub y chica Christel 

Ps. zojuist nog op 3FM geweest, maar hier luistert natuurlijk niemand naar midden op de nacht. Item over weerbericht in buitenland en wij waren net via de App aan het luisteren.